Güne Ölerek Başlamak

Güne her zaman rüyamda ölmem ile başlıyorum. Gün içinde ölme eğilimlerine kapılacak gibi hissederken sigara içiyorum ve hemen geçiyor. Ayaklarının üstünde duramayan insanlar görüyorum kendime bakıp bazen gururlanıyorum. Bazılarınız güne güzel krepler ile bazıları aileleri tarafından uyandırılarak güne başlıyordu bense dönmesine 1 gün daha az kaldığını bilerek mutlu olmamla. Aslında mutlu değildim çünkü yalnızlık ve güne ölerek başlamak bana insanlardan nefret etmemden başka hiç bir şey katmıyordu. Şimdi büyüdüm hala nefret ediyorum insanlardan. Belki de benim sorunum insanların fikirleri işte. Duygusuzca yazabilmek yaşamadığım hissedemediğim şeyleri yazabilmek isterdim bunu yapamadım. Uzun süredir başka bir şey düşünüyorum benim sorunumun yalnızca kendim ile olduğu. Buna bazen hak veriyorum şuan olduğu gibi. Şansa inanmıyorum görmek istemediğiniz gibi baktığınız için insanları kaybettiğinizi yada kazandığınızı görebiliyorsanız kendinizden nefret de edebilirsiniz. Gerçeği görüp istediğinizi görmezseniz sanırım tanrı olursunuz. Kendi fikirlerinizi umursamayıp sadece doğru olana giderseniz asla üzülmezsiniz.

Anlatmak istediklerim normal değil ama hiç bir doğru kötüyseniz gözünüzde normal değildir. İyi olduğunuzu düşünüyorsanız zaten siz çoktan kabullenmeyi seçmişsiniz bırakın da biraz kötü düşünün.

Kin

Eskiden çok kullanırdım bazı kelimeleri , değeri olmayan insanlara verdiğim değerli kelimeler. Bir kız her zaman iz bırakırmış derinlerde , çok derinlerde.

Bende öyle bir şey olmadı hiç, çünkü ben aslında hiç sevmemişim sadece acıma duygumdan sahiplenmişim bazen adamları, bazen de kadınları.

İçimde ki nefreti atmak için şuan her şeyimi verebilirdim ama dolan nefreti yalnızca kafaya sıkılan kurşun götürürmüş. Ben kurşun sıkmadım hiç bir zaman, kardeşler sıktı bana o kurşunu hani zamanı gelince olan kardeşler.

Nefreti durdurmak benim elimde, düşündüm de ben bunu sizce istiyor muyum?

Benim olmamın bir sebebi vardır her zaman zamanı gelince yardım etmek , zamanı gelince hayatları karartmak. Hayatı kararmış bir insanın hayatını sahiden karartabilir misin? Cevaplıyorum tabii ki hayır karartamazsın. Ben karanlığı karartamam, ama ben karanlık olanı aydınlatıp tekrar karartabilirim. Bunu aslında dönem dönem yaşıyorsunuz biliyorum ama korkmanız gereken bir şey var bu sefer aydınlığı bir başkası karanlığı ise ben vereceğim. Nefretim ışık olsaydı kör olurdunuz. Nefretim yağmurlu bir havada şimşek olsaydı sizi çarpardı.

İsteseydim hiç bir şeyi düşünmez önüme bakardım ama ben yemin ettim bir şeyler yapmak için söz verdim. Sizi asla korkutmak istemem çünkü ben sizi gafil avlamak istiyorum ve bunu aslında her gün yaptığınız yanlış kararlar yüzünden bir anda ödeyeceksiniz hem de çok sert.

Gözlerimi bu kinle sizin üzerinizden almak isteseydim gözlerimi çıkartmam gerekirdi.