Güne her zaman rüyamda ölmem ile başlıyorum. Gün içinde ölme eğilimlerine kapılacak gibi hissederken sigara içiyorum ve hemen geçiyor. Ayaklarının üstünde duramayan insanlar görüyorum kendime bakıp bazen gururlanıyorum. Bazılarınız güne güzel krepler ile bazıları aileleri tarafından uyandırılarak güne başlıyordu bense dönmesine 1 gün daha az kaldığını bilerek mutlu olmamla. Aslında mutlu değildim çünkü yalnızlık ve güne ölerek başlamak bana insanlardan nefret etmemden başka hiç bir şey katmıyordu. Şimdi büyüdüm hala nefret ediyorum insanlardan. Belki de benim sorunum insanların fikirleri işte. Duygusuzca yazabilmek yaşamadığım hissedemediğim şeyleri yazabilmek isterdim bunu yapamadım. Uzun süredir başka bir şey düşünüyorum benim sorunumun yalnızca kendim ile olduğu. Buna bazen hak veriyorum şuan olduğu gibi. Şansa inanmıyorum görmek istemediğiniz gibi baktığınız için insanları kaybettiğinizi yada kazandığınızı görebiliyorsanız kendinizden nefret de edebilirsiniz. Gerçeği görüp istediğinizi görmezseniz sanırım tanrı olursunuz. Kendi fikirlerinizi umursamayıp sadece doğru olana giderseniz asla üzülmezsiniz.
Anlatmak istediklerim normal değil ama hiç bir doğru kötüyseniz gözünüzde normal değildir. İyi olduğunuzu düşünüyorsanız zaten siz çoktan kabullenmeyi seçmişsiniz bırakın da biraz kötü düşünün.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder