Her zaman insanlar iyidir diye bir yardım içinde bulurum kendimi ve bir taksim gecesi senesini hatırlamıyorum 2 veya 3 sene oldu işte. Ben kendimi yardım ederken buldum gene. İnsanların korkunç bakışları aslında bakir olduğum bencil insanlara yardım etmek istememin bakışlarıymış.
Ben o bakışları o gece anlayamadım işte anlamam tam bir kaç gün önce bana bir bel altı vuruşla geliyor, ama ne vuruş be !
Ben bencil insanlardan tahmin edemeyeceğiniz hasarlar yemişken , dost bildiğinizin düşman çıkması
heh işte ben onu yaşadım ben o gece bir kez daha öldüm. Yanmaya başladım ama hangi biri? Salaklığımamı ? Yardım etme duygumun tükenmemişliğine mi? Dost dediğim kişinin bir tost arasındaki Kaşar olmasına mı?
Ey bencil insan!
Sen sen piç sana diyorum bak lan buraya! Oğlum sen düşünmemi engelleyecek maddeler alamadan uyuyamazken ben her gece ne kadar boktan insanların hayatımı mahfettiğinin bir filmini çıkartıyorum. Seni de başrole koyuyorum çünkü o kadar ego tavan olmuş ki benim filmimde benim başrolluğumu almaya çalışıyorsun. Sen var ya her kaybettiğini hakediyorsun. Bunları öfkelenmeden bir gün yazacağımı biliyordum ama sanırım yazmasaydım ölebilirdim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder