İyi geceler başlığı daha bulamadım lakin yazılarım karanlık nefretim kokacak.
Hayallerimi hayallerimdekiler aldı.
Kabuk tutan yaramı vücudumdan atmıştım lakin kardeşler işte var ya hani o kardeşler , o kabuğu gözüme gözüme vurdu gözüme gözüme.
Hiç bırakmayacağını düşündüğün bir kişi tarafından bırakılmak bilmiyorum bir düşmandan yumruk yemekten daha acılı geldi. Hissediyorum ölmedim güçleniyorum , insanları daha titiz seçiyor ve insanları daha kolay hayatımdan çıkartıyorum. Karşılıklı güvenin , sevginin , dürüstlüğün olmadığı herkesi ben şerefsizmiş gibi yapıp hayatımdan çıkarıyorum. Ayrıca küfür etmiyorsam bilin ki kalan saygımdandır.
Tükürdüğümü yalamam dedi eski dostlarım. Sözünü tuttu diyemem çünkü bu cümleyi tam anlamı ile gösterdiler bana. Aylar önce azılı düşmanlar gibi olduğum kardeşime özlediğimin mesajını atarak barışıyorum ve aylar önce yaptığım hatayı tekrar kafama kazıyıp kirli insanları unutmaya çalışıyorum. Kim bilir unuturum belki yarın belki yarından da yakın.
Şeref'e yakın olduğumu hissederken meğer ne şerefsizleri bulmuşum da kafam yeni yerine gelmiş. Bu yolu yol sanıp bu yolda giderken aslında ben bu yola hiç uymuyormuşum ne geç farketmişim.
Kardeşler ,abiler ,ablalar hiç biri benim gittiğim yola yakın değilmiş. Şimdi soracaksınız ya nereye gidiyorsun?
Bu soruyu kendime her gece soruyordum ve daha sonra ara verdim çünkü ben aslında bir yolu takip etmiyorum ben yalnızca doğru yoldan ilerlemeye çalışıyorum.
Bir gün doğru yoldan ilerlemeye çalışırken sona ulaşmış olacağım.
Önemli olan gidilecek yolun mesafesi değil önemli olan yolun nasıl gidileceğidir.
Sevgilerle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder