10 Mayıs 2016 Salı

Saldırgan İçerik

Bu yazıyı çok yazmak istedim lakin yazacaklarım hep aklımdan geçti sonra fazla alkolden uçup gitti.

Başlamak bitirmenin yarısıdır derler ya hani ben aslında her şeyi hiç kavga çıkarmadan bitirdim.

 Yağmurlu bir havada sağlık sorunları ile çıkmıştık biz yola , elimizde pek paramız yoktu pek itibarımız da yoktu ama ben hatırlıyorum ben mutluydum lan çok mutlu! O gün ben böyle yaşayamam gibi sözler söylendi , çok söylendi ben unutturdum her şeyi unutturdum. 3 gece önce o unuttuğumuz yağmurlar kadıköyde yağdı ve onlar çok iyi eski fırtınaları unutabilmiş ve yeni sellere girebilecek kadar iyi durumda. Kasırgalardan o kadar erken kurtulmuş ki eskilerin halini hatrını sormaz olmuş , ama dediğim gibi yeni sellere girmiş o kadıköy yağmurları.  Eskiyi unutabilen ben o gece unutmadım. Kesinlikle bira sayesinde ve unutmadan akan her bir yağmurun ben kıymetini o gece yalnızlığımda öğrendim (pek bir yalnızlık denemez.)

Ben kendime söz verdim. Bir daha hiç bir şey eskisi gibi olmayacak derken aslında karşıma en yakınımı bile alabileceğimden bahsetmiştim. Ayrıca her olayın tekrar sarpa saracağını benim yaşadığım durumları tecrübe kazanamama durumundan dolayı tekrar yaşayacağını söyledim.Ve öyle oldu...

Ben eskileri unutmaya çalışıp yenilere geçmeye çalışırken yanımda kimsenin olmadığını bugün fark etmemin 3. ayı. Benim insanlara değer vermeyi bıraktığım ve rahatlıkla kırabildiğim 1. ayı.
Belki yarın o beni kıran insanların hayatın gerçekleri ile karşı karşıya kaldıkların da ve umarım ki kalmazlar ama işte boş bir umut ki yaşayacaklar.

Ben kendi yalnızlığımda aslında boğulduğumu sanarken ben aslında  nasıl durmam gerektiğini çözdüm. Bana yapılanları hep kötü tarafından görürken lakin ben aslında büyüdüğümü fark ettim.

Ben aslında iyi gördüğüm bir adamın karşımdaki yüzlerce insan tarafından neden sevilmediğini sevilmekle kalmayıp bir insandan nefret edebilecek kadar iğrenç bir duyguya sahip olduklarını öğrendim.

Ben bir insandan asla nefret etmedim ben her zaman hayattan nefret ettim.  Ben intihara meyilliyken sadece iğrenç insanların o kara günlerinin olup olmaması merakı ile yaşamayı öğrendim.

Ben hayatı ile o kadar salakça oynadığımız insanların bir amacı bi sebebi olduğunu öğrendim.

Ben kaçmam gerekene yapıştığımı iyi ve kötüyü bire bir karıştırdığımı farkettim ama artık bitti eski adam gitti.


Her gidişin bir dönüşü vardır ama bunu bu sefer zaman değil ben belirleyeceğim.

Hikayemi hiç bir zaman kimse bilmeyecek çünkü ben onları zihnimde bir gün unutacağım.

Eğer bir gün yakınımda ki birisine kazık atılmaya çalışılacak olur ise o gün ben dur diyeceğim. Canları seveceğime genede inanmıyorum çünkü canlarını beter edeceğim.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder